اثر تنش خشکی بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمایی سه گونه چمن گرمسیری رایج در خشک منظر

امروزه به دلیل حفاظت از آب به عنوان منبعی مهم از یک سو و نقش غیرقابل جایگزین فضای سبز از سوی دیگر ما را به سمت پذیرش رویکردی به نام خشک‌منظر سوق میدهد. کاشت گیاه مناسب، مسئله‌ای کلیدی در خشک‌منظر به حساب می‌آید و عدم درک درست از گزینش گونه‌های گیاهی، خود میتواند عامل شکست در اهداف صرفه جویی آب باشد. به هرحال برای دستیابی به چمن سالم و زیبا باید از گونه های مناسب برای هر منطقه استفاده شود، تا جلوه سبز آن پایدار بماند . در این پژوهش گونه های پاسپالوم (Paspalum notatum Flugge.) و زوی شیا (Zoysia tenuifolia L.) با گونه برموداگراس (Cynodon dactylon L.) که یک چمن رایج در اهواز است، در شرایط تنش خشکی 50 % ظرفیت مزرعه، در دو زمان مقایسه شدند و در پایان بهترین گونه برای این منطقه معرفی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی انجام شد. فاکتور اول زمان اندازهگیری و فاکتور دوم نوع گونه بود و برای هر تیمار چهار تکرار (بلوک ) درنظر گرفته شد . موارد اندازه گیری شده شامل: وزن تر و خشک روشاخساره، وزن تر و خشک ریشه، وزن تر و خشک ته شاخساره، وزن تر و خشک کل، میانگین عمق ریشه دهی، میزان کلروفیل b ،a و کل، میزان قندهای پنتوز، هگزوز و کل، میزان عناصر کلسیم، پتاسیم و سدیم در دو زمان پس از تابستان و پس از زمستان بود. نتایج پژوهش نشان داد که گونه پاسپالوم نسبت به دو گونه دیگر برتری داشت. این گونه با کاهش رشد شاخساره، که ازنظر مدیریت فضای سبز ویژگی مثبتی میباشد و همچنین افزایش رشد ریشه، مقاومت بیشتری به تنش خشکی از خود نشان داد و درنتیجه می تواند کارآییفتوسنتزی بالاتری داشته باشد. از مکانیسمهای دیگر این گونه افزایش میزان پتاسیم و کلسیم بود، که این دو یون نقش اساسی در تنظیم اسمزی و تحمل به تنش دارند. به طورکلی این گونه با داشتن مکانسیمهای مختلف، سبب حفظ رشد و ثبات کلروفیل در تنش خشکی موجود در فضای سبز شهر اهواز گردید.