تاثیر نشاکاری بر عملکرد پنبه و کارایی مصرف آب

با توجه به محدودیت منابع آب در بیشتر مناطق کشور، از جمله استان اصفهان که در آن کشت پنبه انجام می گیرد ولی زمان کاشت آن مقارن با دورة حساس رشد غلات می باشد، ابداع و استفاده از تکنیک هایی که بتوان تا حد امکان از منابع موجود حداکثر استفاده را نمود ضرورت می یابد. کشت نشایی و انتقال آن به زمین اصلی در زمان مناسب یکی از روش‌های صرفه جویی و استفاده بهینه از آب است. این تحقیق در ایستگاه تحقیقات کشاورزی رودشت و به صورت فاکتوریل و در قالب بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فاکتورها شامل دو روش آبیاری کرتی و شیاری و چهار زمان کاشت(نشاء) در زمین بود. نتایج نشان داد که تاریخ کاشت بر آب مصرفی، عملکرد وش، کارآیی مصرف آب آبیاری، تعداد غوزه در بوته و وزن ده غوزه تأثیر گذار بود. همچنین روش آبیاری بر همه پارامترهای فوق تأثیر گذار بود ولی بر تعداد غوزه در بوته تأثیری نداشت. در مجموع می توان گفت که در صورت عدم امکان کشت به موقع پنبه در زمین می توان آن را در خزانه کشت نموده و پس از 20 روز نشائ آن را به زمین انتقال داد.

ایران با داشتن آب و هوای خشک و نیمه خشک با کمبود منابع آبی مواجه است و از طرفی دارای اراضی مستعد کشاورزی زیادی میباشد که با توجه به روند توسعه در راستای کشاورزی پایدار استفاده بهینه از این منابع حیاتی، ضروری می نماید. با توجه به سهم زیاد مصرف آب در بخش کشاورزی نسبت به سایر بخشها و بازده نسبتا پایین آبیاری، استفاده از روشهایی که بتوان در آن یک یا چند نوبت آبیاری را حذف نمود و یا در هر آبیاری درصدی از آب را حفظ نمود امری غیر قابل اجتناب می باشد. پنبه از جمله گیاها نی است که دارای تنوع زیاد رقم و قابلیت سازگاری خوب در اقلیم های مختلف می باشد و نقش مهمی در صنایع نساجی، روغن کشی و تغذیه دام دارد.